Chlumki i gma

Olek wyszedł na dwór i zatrzymał się tuż za schodami. Zadarł głowę do góry           i patrzy, patrzy, patrzy...

- Na co tak patrzysz, synku? - pytam.

Olek nic nie odpowiedział. Cicho westchnął i rozmarzonym wzrokiem dalej patrzył na coś, co było wysoko na niebie...

Po chwili odwrócił się do mnie i rzekł:

- Łobać, Mamo (zobacz). Chlumki.

- Chlumki?

- Tam, wysioko.

- Aaaaa, chmurki.

- Tak chlumki. Jedna chlumka, dluga chlumka, tsiecia chlumka...

Na jego twarzy widać było wielkie wzruszenie. Wyglądał jakby przed chwilą wrócił do rzeczywistości z jakiejś bardzo odległej krainy. Z Krainy Chlumek.

Nigdy nie zapomnę wyrazu jego twarzy, kiedy tak stał i... po prostu... był szczęśliwy, bo zobaczył chlumki...

A dzisiaj?

Dzisiaj za oknem jest gmła lub inaczej: "gma" :)

A to słowo, z kolei, pochodzi ze słownika Adasia.

Gma (mgła) jest częstym tematem prac plastycznych Adasia.

Z "archiwum":

Adaś trzy lata.

- Adaś, dlaczego wylałeś cały pojemnik z białą farbą na karton? - pytam zdziwiona

Adaś myśli i nie odpowiada. 

- A jak zrobić ssary? - pyta mnie po chwili.

- Trzeba biały pomieszać z czarnym.

Adaś, niewiele myśląc, wylał na karton kolejny pojemnik z farbą. Tym razem            z czarną.

- Adaś, co to ma być?!

- Gma. Nie widziss?"

Nie muszę Wam już pisać, że "chlumka" i "gma", to moje ulubione słowa:) 

Szkoda, że nie można opisać tych słodkich jak miód głosików moich dzieci.

Też byście się rozpłynęli. :)

Przed nami weekend. Życzę Wam więc pogody bez gmy. Abyście też mogli, tak jak Olek... choć na chwilę... zachwycić się pięknem chlumek.

Minia.